به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

بهار عربی به زمستان تبدیل شد و آمریکا همچنان سرگردان است

تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۹۳۲۰

نشریه نزدیک به کنگره آمریکا به صورت تلویحی گرم شدن روابط کشور‌های عربی با سوریه بعد از ناآرامی‌های داخلی این کشور از سال ۲۰۱۱ را به عنوان تبدیل شدن «بهار عربی» به «زمستان» تعبیر کرده است.

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، نشریه هیل، نزدیک به کنگره آمریکا در تحلیلی از عدم آمادگی ایالات متحده آمریکا در برابر تغییرات جدید در منطقه غرب آسیا انتقاد کرده و به صورت تلویحی گرم شدن روابط کشور‌های عربی با سوریه بعد از ناآرامی‌های داخلی این کشور از سال ۲۰۱۱ را به عنوان تبدیل شدن «بهار عربی» به «زمستان» تعبیر کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

در این مقاله آمده است: «متاسفانه خاورمیانه به دلیل تصمیم آمریکا برای خروج از منطقه دچار بازآرایی شده و این مسئله موجب شده شرکای دیرینه آمریکا در قابل اعتماد بودن آمریکا تجدید نظر کنند.»

 نگارنده تصریح کرده که شرکای آمریکا در منطقه، ایالات متحده را به دلیل داشتن اتحاد با این کشور به چین، روسیه و ایران ترجیح می‌دهند، اما واشنگتن «سردرگم و ضعیف به نظر می‌رسد و به همین دلیل است که نگاه آن‌ها به جای دیگری دوخته شده است.»

مطابق این تحلیل، منطقه خاورمیانه مدام رو به تغییر است و این مسئله باعث گیج شدن کارشناسان سیاسی در آمریکا شده «که مکررا در این دام می‌افتند که منطقه را از لنز غرب می‌بینند.»

نگارنده در ادامه به مسئله میانجی‌گری چین در رابطه میان عربستان سعودی و ایران پرداخته و از «عدم آمادگی» ایالات متحده برای این تحول انتقاد کرده است. 

او می‌نویسد: «آمریکا برای میانجی‌گری چین در خصوص روابط آشتی‌جویانه بین عربستان سعودی و ایران ناآماده به نظر می‌رسید همان‌طور که درباره فرا رسیدن زمستان عربی بعد از بهار عربی سردرگم بود.»

هیل در ادامه این مقاله به دیگر سردرگمی‌های ایالات متحده آمریکا در منطقه اشاره کرده است: «آیا آمریکا اختلاف بین محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی و شیخ محمد بن زاید آل نهیان، رئیس امارات متحده عربی را پیش‌بینی می‌کرد؟ آیا ما در حال تدوین راهبرد‌هایی در خصوص چگونگی بهره‌برداری از این موضوع به نفع خودمان یا دست‌کم برای کاهش دادن تبعات منفی آن بر منافعمان در زمینه‌های تبادل اطلاعات و برنامه پدافند موشکی مشترک علیه ایران هستیم؟»

 نگارنده علاوه بر این از آنچه بی‌میلی آمریکا برای استفاده از حضور نظامی خود جهت پاسخ دادن به تنش‌ها در منطقه خوانده شده انتقاد کرده است. 

در این مقاله آمده است: «بله، همه می‌دانند که آمریکا بیشترین حضور نظامی را در منطقه دارد. اما ما آنقدر آشکار تمایلی به استفاده از این حضور نظامی نداریم که برای تصمیم‌گیران در منطقه بی‌ربط به نظر می‌آییم و دیگران در حال پر کردن جای این خلا هستند.»

وی تصریح کرده هنگامی که گروه‌های متحد ایران به نظامیان آمریکا در التنف حمله می‌کنند واشنگتن اغلب تمایلی به انجام اقدامات تلافی‌جویانه نشان نمی‌دهد: «این پیام عدم عزم راسخ را مخابره کرده و آن‌ها را به حملات بیشتر دعوت می‌کند.»

به عنوان مثالی دیگر، هنگامی که یک جت روسی بر فراز آسمان سوریه به یک پهپاد آمریکایی ریپر حمله کرد و آن را مجبور به فرود اضطراری کرد آمریکا تنها به دادن پاسخ دیپلماتیک اکتفا کرد. 

روابط جدید در منطقه غرب آسیا که باعث بازآرایی این منطقه به ضرر منافع آمریکا شده‌اند مسئله دیگری است که هیل به آن پرداخته است. این نشریه می‌نویسد: «برخی از روابط جدیدی که باعث تحیر شما خواهند شد چه‌ها هستند؟»

در ادامه این مقاله آمده است: «از سرگیری روابط ایران و عربستان با حمایت چین در صدر این فهرست قرار دارد و اعراب سنی و شیعیان ایران به دلیل ترک منطقه توسط آمریکا در کنار هم قرار گرفته‌اند. همانطور که الجزیره گزارش داده میانجیگری چین برای یک معامله بین رقبای دیرینه خلیج فارس نشانه‌ای وسیع از تغییر نظم جهانی است».

در ادامه این مقاله آمده است: «امارات به عنوان یکی از اعضای پیمان آبراهام همکاری‌های خود را با ایران افزایش داده و عمان نیز در حال انجام همین کار است. هر دو می‌دانند که ایران با حمایت چین و روسیه در حال رشد است. حتی رژیم محافظه کار سعودی که از اخوان المسلمین در هراس است با حماس دیدار می‌کند.»

هیل می‌افزاید: «مصر و ترکیه، که از یک دهه قبل درگیر اختلاف با یکدیگرند نیز به عنوان بخشی از پازل جدید روابط منطقه گرد هم آمده‌اند. حتی اتحادیه عرب بشار اسد را دعوت کرده که به آغوشش بازگردد و این صف بندی دیگری است که نشان می‌دهد آمریکا نفوذ خود را از دست داده است.»

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: بشار اسد عربستان و سوریه جنگ سوریه مقاله آمده ایالات متحده بهار عربی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۹۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درخواست آمریکا از چین برای مهار ایران، پکن اهرم فشار علیه تهران دارد؟

واشنگتن خواهان مهار پکن در تهران است، اما کارشناسان می‌گویند این موضوع به این سادگی‌ها هم نیست.

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله‌ای با عنوان «چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟» نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: «حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه‌هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده‌ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که این موضوع به این سادگی‌ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آن‌ها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه‌تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می‌تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه‌های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می‌کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می‌کنند، نه پالایشگاه‌های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت‌های خصوصی هدایت می‌شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه‌گذاری ناکافی کرده است، که شکایت‌هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آن‌ها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می‌گذارد.